Dini takıntı, kişinin zihnine bir anda gelen dini içerikli görüntü, düşünce ya da davranışı eyleme dökme ile ilgili yoğun huzursuzluk hissinin yaşandığı halk arasındaki tabirle ''vesvese'' denen takıntılar aslında psikolojik bir hastalıktır. Takıntı başlarda namaz kılarken, abdest alırken gelen takıntı kişide yoğun bir huzursuzluk ve endişe yaratır.
Dini Obsesif Kompulsif Bozukluğu sahip bireyler zaman içerisinde takıntılarını rahatlatmak, göndermek için aslında hastalığı daha da besleyen davranışlar gerçekleştirdiği, kimseye anlatamadığı ve hastalık olduğunu bilmediği için kendini çok suçlu hissetmektedir. Örneğin; namaz kılarken ‘’Allah’a küfür eder miyim’’, ‘’namazı doğru kıldım mı’’, ‘’abdest alırken gözümün önüne uygunsuz bir şey gelir mi’’ gibi düşünceler aslında takıntıdır. İnançlı bir insan için bu tarz düşünce yada görüntüler gelmesi kişide dehşet uyandırır ve kendisini günahkar hissetmeye başladığı bir döngüde kendisini bulmaktadır. Örneğin; namazı doğru kıldım mı, abdestte atladığım yer oldu mu, allaha/peygambere uygunsuz şeyler söyler miyim, duayı doğru okudum mu obsesif düşüncesi gelen kişi bu sefer her bu düşünceler geldiğinde tekrar tekrar başa sarar. Bu nedenle de her seferinde sıfırdan namaza, abdeste veya duaya başlar, tövbe eder. Genellikle dini takıntısı olan bireyler bu rahatlatmaya yönelik davranışlarla başa çıkamadığında din konusunda bilirkişi olduğuna inandığı kişilere sorular sormaya başlayarak takıntılarını rahatlatmaya çalışmaktadır. Ancak zaman içerisinde yaptığı tüm kompulsif davranışlar kişinin içindeki huzursuzluğu gidermez. Namaz-abdest süresi artmaya başladığı gibi, her başa dönüş biraz daha kişiyi hem zihinsel, manevi ve fiziksel olarak yormaktadır. Onay almak ve teyit etmek için çevresine sorduğu sorulardan aldığı cevaplar tatmin etmemeye başlar ve işin içinden çıkılmaz hale gelir. Dini OKB'si olan kişi, takıntılarının sonucunda kendini günahkar hissettiği bir boyuta gelerek acı çeker. Dini takıntılarla başa çıkamayan bazı obsesif kompulsif bozukluğa sahip kişiler inançlı oldukları ve ibadetlerini yerine getirmek istedikleri halde o kadar takıntıların gelmesinden yorulurlar ki sonunda obsesif düşünce gelmesin diye inançlı olduğu hal de namaz kılmayı, abdest almayı bırakır. Bu sürecin sonucunda kendini cezalandırılmayı hak eden, Allah katında dışlanacak, rezil biri olarak kendini görecektir.
Özetle; dini takıntılar aslında ruhsal kökenli hastalıklardır. Kişi yıllarca bu düşünceleri vesvese olarak yorumlayarak kendi içerisinde yaşarken aslında hastalığın daha da kemikleşmesine neden olduğu gibi takıntılarını gidermeye ya da rahatlatmaya yönelik zihninde ya da davranışlarıyla yaptığı kompulsif eylemlerin aslında geriye dönüp baktığında takıntıları çözmediği, bir süre sonra yetersiz kaldığını fark eder. Dini takıntılardan kurtulmanın yolu ise Psikanalitik yönelimli psikoterapi ile takıntıların altında yatan duygu ve ruhsal çatışmalar çalışılmalıdır.